HİLAL BAYSAL

“Belî” yani “Evet” sesini işitip kendini unutarak Allah’a kavuşmayı ifade eden “sema” bir ibadet, bir yakarıştır her şeyden öte. Bu yakarış ve kavuşmayı dünyanın dört bir yanında sergileyerek Mevlana Hazretleri’nin mesajlarını duyurabilmek için yola çıkan semazenler ise sadece mevlevî ayinleriyle değil beden ve ruh dilleriyle de örnek teşkil eder insanlığa. İşte bu amaçla, Mevlevî sema’ının merkezi olan Konya ilinde, halka açık ayin yapan hiçbir semazen yokken babasının karşısına geçip, “Ben semazen olacağım.” diyerek yola çıkar Mustafa Holat. Kısa sürede hem kendisini geliştirir hem de onlarca semazenin Konya’da yetişmesine öncülük eder. Devlet kadrosu ve icazetini alan ilk ve tek ‘postnişin’ (semayı yöneten, Mevlana’nın makamını temsil eden kimse) olma şerefine de erişir. Yakın bir zamanda emekli olan bu değerli gönül insanının, bize elleriyle ikram ettiği tarçınlı narçiçeği çayını yudumlarken, feyizle dolu hayat hikâyesini dinledik.

Yıl 1958, şimdiki ‘Tiyatro Binası’, eski ismi ile Kitaplık’ta Hz. Mevlâna’yı anma törenleri yapılıyor ve ben henüz 12 yaşındayım. Evdeki fertler gündüz ve gece olmak üzere Semâ’ı seyretmeye gittiler. Tek kalan bilet bana düştü ve gece programına gittim ama ilk edep dersimi de orada aldım. Nât-ı Şerif icra ediliyordu, ben nasıl oturduğumu hatırlamıyorum ama yanımda oturan tanımadığım bir zat beni ikaz etti: “Oğlum bu bir ayindir, derli toplu otur ve dinle burada böyle oturulmaz!”. Eve geldim, babama “Ben Semâ çıkarmak istiyorum” dedim.